Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

Για τη διάλυση του Κράτους

Η βασική στρατηγική της FdCA

Για τη διάλυση του Κράτους

Το ντοκουμέντο που ακολουθεί έχει τον τίτλο Βασική Στρατηγική και ασχολείται με το ζήτημα της διάλυσης του Κράτους. Υιοθετήθηκε από το τελευταίο Εθνικό Συνέδριο (7ο) της Ομοσπονδίας των Κομμουνιστών Αναρχικών (Federazione dei Comunisti Anarchici – FdCA), που έγινε τον Οκτώβρη του 2006 στην Κρεμόνα (βόρεια Ιταλία). Είναι δε το ένα από τα τέσσερα Ντοκουμέντα που υιοθετήθηκαν στο εν λόγω Συνέδριο.

Πριν ασχοληθούμε με το ζήτημα της Μεταβατικής Περιόδου, η αναρχική κομμουνιστική πολιτική οργάνωση πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει τη θέση της σχετικά με τις διάφορες αντιλήψεις οι οποίες προβλέπουν το τέλος του Αστικού Κράτους (Bourgeois State) ως του αποτελέσματος μιας πολιτικής και θεσμικής ρήξης που προκαλείται από μια επιτυχή προλεταριακή επανάσταση, όχι μόνο από την άποψη της ορολογίας, αλλά και από την άποψη της βασικής στρατηγικής της.

Εμείς πηγαίνουμε πέρα από αντιλήψεις περί «κατάργησης του Κράτους» ή περί «καταστροφής του Κράτους» καθώς αυτές υποδηλώνουν δύο επιλογές όσον αφορά το τέλος του Κράτους που βασίζονται στη βίαιη δράση μιας ομάδας επαγγελματιών πολιτικών και στην αμεσότητα ή την ορμητική φύση αυτής της δράσης.

Διαμετρικά αντίθετοι στις δύο αυτές αντιλήψεις, είμαστε το ίδιο αντίθετοι και σε δύο άλλες αντιλήψεις που, συνήθως, ακολουθούν τις πρώτες δύο: αυτές του «μαρασμού του Κράτους» και της «εξαφάνισης του Κράτους». Πηγαίνουμε, επίσης, πέρα από τις δύο αυτές αντιλήψεις καθώς, η μεν πρώτη αφορά μια ολοκληρωτικά αντικειμενική μηχανική διαδικασία που οδηγεί στην εξαφάνιση του Κράτους η δε δεύτερη περικλείει μια περισσότερο σταδιακή φύση για την ίδια διαδικασία.

Ενώ στις δύο πρώτες αντιλήψεις πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα ανάληψης βίαιης δράσης από μια πολιτική μειονότητα ενάντια στο Κράτος εάν δεν υπάρχει πραγματική προλεταριακή αυτο-οργάνωση, όσον αφορά τις δύο τελευταίες αντιλήψεις πιστεύουμε ότι η εξαφάνιση του Κράτους είναι αδύνατον να είναι μια αυθόρμητη και αυτόματη διαδικασία, χωρίς επαναστατική δράση που να έχει αναληφθεί από την υποδεέστερη (κοινωνικά) εργατική τάξη προς αυτό το καθήκον.

Η αναρχική κομμουνιστική επιλογή ως η βασική μας στρατηγική, είναι η αντίληψη της «διάλυσης του Κράτους» - η πολιτική και οικονομική δράση της οργάνωσης της προλεταριακής αυτονομίας η οποία επιζητεί να καταστήσει αδύνατη την επανασύσταση του Κράτους και να εξαλείψει κάθε βάση για την επαναδημιουργία του σε κοινωνικό επίπεδο.

Επομένως, η διάλυση του Κράτους είναι η τελική πράξη μιας διαδικασίας η οποία έχει ήδη γεννηθεί και αναπτυχθεί μέσα σε μια κοινωνία διαχωρισμένη σε τάξεις και σε πλήρη αντίθεση με αυτή, κάτι που σηματοδοτεί την οριστική και συνολική ρήξη ανάμεσα στο εξουσιαστικό ταξικό σύστημα, από τη μια, και της αναρχικής κομμουνιστικής κοινωνίας από την άλλη.

Η διάλυση του Κράτους είναι, επομένως, η καταστροφή των δομών και όλου του μηχανισμού της κυριαρχίας, και το πέρασμα από μια κοινωνία διαχωρισμένη σε τάξεις σε μια αναρχική κομμουνιστική κοινωνία. Κάνει πραγματικότητα τους επαναστατικούς στόχους της απαλλαγής των νομικών, στρατιωτικών και διευθυντικών θεσμών με τους οποίους λειτουργεί η ταξική κοινωνία στην κατεύθυνση της υιοθέτησης κομμουνιστικών μεθόδων παραγωγής, διανομής και κοινωνικής λειτουργίας κάτω από τον έλεγχο των αυτοδιευθυνόμενων προλεταριακών δομών μέσω ενός ομοσπονδιακού και απελευθερωμένου τρόπου που θα έρθει στη ζωή.

Δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «Ούτε θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 25 Δεκέμβρη 2006.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"...Η διάλυση του Κράτους είναι, επομένως..."

Του κράτους; Ποιου κράτους; Η Ελλάδα είναι ένα συνοθύλευμα φυλών, αυτών που ζούσαν εδώ όταν οι Μεγέλες Δυνάμεις αποφάσισαν να διώξουν τους τούρκους.
Έδωσαν λοιπόν οι Μεγάλες Δυνάμεις τον τόπο αυτόν στους κοτζαμπάσηδες να τον εκμεταλλεύονται, με τον όρο ότι Αυτές θα είχαν την τελευταία λέξη στην Οικονομία και στην Εξωτερική Πολιτική του.
Κι έτσι έγινε κι έτσι γίνεται.
Το κανονικό όνομα της Ελλάδας είναι: ΕΚΔΥΠ («Ελλάδα Κράτος Δανεικό Υπό Προθεσμίαν»)

Γιώργης Χολιαστός