Το νέο σύστημα διαπραγματεύσεων

Το νέο σύστημα διαπραγματεύσεων - η επίσημη γέννηση του συνδικάτου της αγοράς

Η επονομαζόμενη αναβάθμιση του συστήματος διαπραγματεύσεων και η συμφωνία μεταξύ των βιομηχανικών ενώσεων, της κυβέρνησης και των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων CISL, UIL και UGL, έρχεται να επιτευχθεί εν μέσω μιας εξαιρετικά δύσκολης στιγμής, κοινωνικά και πολιτικά, για το εργατικό κίνημα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Εκτός από το να καθιστά τη ζωή εξαιρετικά δύσκολη για εκατομμύρια εργάτες και συνταξιούχους, η οικονομική κρίση είναι μια στιγμή κατά την οποία οι εξουσιαστικές σχέσεις ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία επανορίζονται. Οι πραγματικές περικοπές μισθών και δικαιωμάτων που θα εισάγει η συμφωνία είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής του κεφαλαίου σχετικά με την κρίση.

Η συμφωνία ανοίγει το δρόμο σε μια νέα μορφή συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, βασισμένης στον κεντρικό ρόλο που θα αποκτήσουν τα συνδικάτα ως συν-εγγυητές της συμφωνίας με σημαντική συμμετοχή στη δυναμική της αγοράς: έναν εξουσιαστικό ρόλο που θα περιορίζει ολοένα και περισσότερο τη συμμετοχή των εργαζόμενων και την αυτονομία των συνδικάτων. Ο μειωμένος ρόλος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το εθνικό συμβόλαιο εργασίας, με το οποίο άλλωστε δεν θα είναι πλέον δυνατή η προστασία και ενδυνάμωση των μισθών ενάντια στον πραγματικό πληθωρισμό, είναι η απάντηση του κεφαλαίου στην κρίση: μείωση των μισθών χωρίς να κινδυνεύσει κάτι.

Οι περίοδοι ανακωχής που προβλέπονται από τη συμφωνία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καμουφλαρισμένη προσπάθεια να περιοριστεί το δικαίωμα στην απεργία και την αναπόφευκτη αντίδραση των εργαζόμενων και του λαού στην καταστροφική, βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου. Η ικανότητα να αναθεωρηθούν κατά αρνητικό τρόπο συλλογικά συμφωνημένα εθνικά συμβόλαια θα δέσει τους εργαζόμενους στο άρμα των αξιών της αγοράς ως απλά εμπορεύματα. Και ακόμα, όταν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις θα είναι δυνατές σε κάποιο εργασιακό χώρο, η συμφωνία εξασφαλίζει το δικαίωμα της υπεράσπισης του κέρδους της εταιρίας σε βάρος των εργαζόμενων.

Οι διμερείς επιτροπές που προβλέπονται στη συμφωνία θα εξυπηρετήσουν – σε στυλ Μαφίας – την ανάπτυξη του όλου συστήματος, το οποίο είναι αρκετά ανώμαλο και ενάντια στα πραγματικά ενδιαφέροντα του εργάτη, παράγοντας τη δηλητηριώδη κάστα των επαγγελματιών της φιλανθρωπίας.

Η ανάδυση μιας εξουσιαστικής πολιτικής που στοχεύει στον επανακαθορισμό των κανόνων των συλλογικών διαπραγματεύσεων βρίσκεται στην CGIL, την τελευταία ελπίδα των εργαζόμενων για αντίσταση στο σχέδιο αυτό.

Η σχιζοφρενική πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος δεν θα είναι τότε αρκετή για να εξασφαλίσει την επιστροφή στο συνεταιρισμό σε συγκεκριμένους χώρους εκ μέρους της συνδικαλιστικής αυτής ομοσπονδίας.

Η απεργία της 13 Φλεβάρη που καλέστηκε από το συνδικάτο μετάλλου της CGIL (FIOM) και το συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων (FP-CGIL) είναι η μόνη ευκαιρία για μια αναζωογόνηση του αγώνα. Η νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί αναγκάζει, επίσης, τον ακόμα σιωπηλό συνδικαλισμό της βάσης να ενωθεί στη μάχη ενωτικά, αφήνοντας τις εσωτερικές διαμάχες στην άκρη.

Γι’ αυτό μπαίνουμε σε μια νέα φάση στην οποία η συμφωνία αυτή θα πρέπει να ανατραπεί, κλάδο με κλάδο, εργασιακό χώρο με εργασιακό χώρο.

Προσπαθούν να εξαλείψουν τον κοινωνικό αγώνα! Αλλά αντίθετα, θα πρέπει να αντικρύσουν περισσότερους αγώνες αρκετούς για να ηττηθούν τα σχέδιά τους να πληρώσουν οι εργάτες για την κρίση τους.


71ο Συμβούλιο Εκπροσώπων
της Federazione dei Comunisti Anarchici
(FdCA – Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

Πέζαρο, 25 Γενάρη 2009.

* Δημοσιεύτηκε στα http://www.anarkismo.net και http://www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 5 Φλεβάρη 2009.