Η Γενική Απεργία στις 13 Φλεβάρη

Δουλειές για όλους!
Δικαιώματα και εκπαίδευση για όλους!
Δεν θα πληρώσουμε την κρίση σας!

Τώρα πλέον είναι ξεκάθαρο στον καθένα: η δραματική οικονομική και πιστωτική κρίση διαχειρίζεται από τις μεγαλοβιομηχανίες και την κυβέρνηση σε συνεργασία με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις CISL, UIL και UGL, με τις συνέπειες να πέφτουν στις πλάτες των εργαζομένων, της νεολαίας και των συνταξιούχων. Η κρίση αυτή αποκαλύπτει σε όλο της το μεγαλείο την υποκρισία στην οποία στηρίχθηκαν οι πλούσιοι για να υπονομεύσουν τα δικαιώματα και τους μισθούς μας, στην εξάρτηση και την επέκταση της κοινωνικής επισφάλειας ως λειτουργικού μοντέλου για τη βιομηχανία και την κοινωνία κατ’ επέκταση.

Γι’ αυτό σημειώνεται αύξηση της κοινωνικής ανισότητας ενώ ο πλούτος που παράγεται από την εργασία διοχετεύεται σε παχυλούς μισθούς και κέρδη. Οι περικοπές στον δημόσιο και κοινωνικό τομέα (εκπαίδευση, έρευνα, υγεία, συντάξεις) στοχεύουν στη διαίρεση των εργαζομένων, σπρώχνοντας τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό με αυτούς στο δημόσιο τομέα σε διαμάχες μεταξύ τους και χτυπώντας τις γυναίκες με την επιμήκυνση της συντάξιμης ηλικίας τους. Το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης κατακερματίζεται μέσω μιας συνολικής καταστροφής η οποία το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι περαιτέρω ανισότητα και επισφάλεια στο μέλλον. Οι συνθήκες ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους συνήθως αγνοούνται με αποτέλεσμα οι θάνατοι και οι τραυματισμοί να αυξάνονται.

Ο κυβερνητικός προϋπολογισμός και το όλο νομοθετικό πλέγμα κατά της κρίσης το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι η επιθυμία να αποτελέσει αντικείμενο κοροϊδίας ο κόσμος της εργασίας διαμέσου της εισαγωγής των μπόνους και της “κοινωνικής κάρτας”. Ενώ τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος ξοδεύονται με απίστευτη ευκολία για να επιβοηθηθεί το πιστωτικό σύστημα, από την άλλη δεν υπάρχει τίποτε για να υποστηρίξει τις υλικές συνθήκες των εργαζομένων καθώς και των ημιαπασχολούμενων.

Αλλά όλα αυτά δεν είναι αρκετά: ήρθαν τώρα και οι απαράδεκτες συνφωνίες μεταξύ κυβέρνησης, βιομηχανιών και συνδικάτων όπως τα CISL, UIL και UGL. Η νέα συμφωνία για τις διαπραγματεύσεις οδηγεί σε περαιτέρω ελάττωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών μέσω των εθνικών μισθοδοτικών συμφωνιών και το σύστημα του δευτέρου βαθμού διαπραγματεύσεων που εξαρτάται από την κερδοφόρο ικανότητα μιας εταιρίας και, βέβαια, την εντατική εκμετάλλευση της παραγωγικότητας των εργαζομένων. Οι Διμερείς Δομές, μια νέα μορφή συνεργασίας μεταξύ συνδικάτων και εργοδοτών, θα εξασφαλίσει μια πιο αναλογική μορφή εκμετάλλευσης χωρίς διαμάχες ή υποβολή αιτημάτων.

Με την αυξανόμενη χρήση των πλεονασματικών ποσών, χιλιάδες εργαζόμενοι θα χάσουν τις δουλειές τους, αρκετές βιομηχανικές μονάδες θα κλείσουν κάτι που θα βαθύνει τη κρίση με – το ήδη ορατό - επακόλουθο τον μαρασμό της κοινωνίας.

Για ν’ απαντήσουμε σε όλα αυτά είναι σημαντικό να εντείνουμε και να συνεχίσουμε τις κοινωνικές κινητοποιήσεις σε κάθε κλάδο και κάθε εργασιακό χώρο.

Η FdCA λοιπόν, υποστηρίζει την απεργία που καλέστηκε για τις 13 Φλεβάρη από τις FIOM και FP-CGIL καθώς και από τις Uni-Cobas στον εκπαιδευτικό τομέα.
Επιθυμούμε ακόμα να δούμε να συμμετέχουν στην απεργία αυτή και εκείνα τα τμήματα της CGIL που είναι ακόμα αναποφάσιστα, άλλα συνδικάτα βάσης, το εκπαιδευτικό κίνημα και όλα τα αυτοδιευθυνόμενα τοπικά κινήματα.

Χρειαζόμαστε τη συγκρότηση μιας μαχητικής συνδικαλιστικής πλατφόρμας με στόχο την ενοποίηση των εργαζομένων στη βάση των παρακάτω:

• Σταμάτημα των απωλειών θέσεων εργασίας, με αποζημιώσεις για όλους
• Αύξηση και επιμήμυνση των επιδομάτων ανεργίας
• Κατάργηση του νόμου Bossi-Fini για όλους τους μετανάστες εργάτες που χάνουν τις δουλειές τους
• Αύξηση μισθών μη συνδεμένη με την παραγωγικότητα και διευθέτηση των δημοσιονομικών μέτρων
• Κατάργηση του νόμου Gelmini για την εκπαίδευση καθώς και του νόμου Brunetta για τους δημόσιους υπαλλήλους
• Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες στους εργασιακούς χώρους για την εργατική αυτοοργάνωση
• Όχι στις κυρώσεις και την καταστολή ενάντια στους αυτόνομους εργατικούς αγώνες και αιτήματα.

Εργατική Επιτροπή
της Federazion dei Comunisti Anarchici
(FdCA – Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

10 Φλεβάρη 2009



* Δημοσιεύτηκε στα http://www.anarkismo.net και http://www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 12 Φλεβάρη 2009

Το νέο σύστημα διαπραγματεύσεων

Το νέο σύστημα διαπραγματεύσεων - η επίσημη γέννηση του συνδικάτου της αγοράς

Η επονομαζόμενη αναβάθμιση του συστήματος διαπραγματεύσεων και η συμφωνία μεταξύ των βιομηχανικών ενώσεων, της κυβέρνησης και των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων CISL, UIL και UGL, έρχεται να επιτευχθεί εν μέσω μιας εξαιρετικά δύσκολης στιγμής, κοινωνικά και πολιτικά, για το εργατικό κίνημα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Εκτός από το να καθιστά τη ζωή εξαιρετικά δύσκολη για εκατομμύρια εργάτες και συνταξιούχους, η οικονομική κρίση είναι μια στιγμή κατά την οποία οι εξουσιαστικές σχέσεις ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία επανορίζονται. Οι πραγματικές περικοπές μισθών και δικαιωμάτων που θα εισάγει η συμφωνία είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής του κεφαλαίου σχετικά με την κρίση.

Η συμφωνία ανοίγει το δρόμο σε μια νέα μορφή συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, βασισμένης στον κεντρικό ρόλο που θα αποκτήσουν τα συνδικάτα ως συν-εγγυητές της συμφωνίας με σημαντική συμμετοχή στη δυναμική της αγοράς: έναν εξουσιαστικό ρόλο που θα περιορίζει ολοένα και περισσότερο τη συμμετοχή των εργαζόμενων και την αυτονομία των συνδικάτων. Ο μειωμένος ρόλος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το εθνικό συμβόλαιο εργασίας, με το οποίο άλλωστε δεν θα είναι πλέον δυνατή η προστασία και ενδυνάμωση των μισθών ενάντια στον πραγματικό πληθωρισμό, είναι η απάντηση του κεφαλαίου στην κρίση: μείωση των μισθών χωρίς να κινδυνεύσει κάτι.

Οι περίοδοι ανακωχής που προβλέπονται από τη συμφωνία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καμουφλαρισμένη προσπάθεια να περιοριστεί το δικαίωμα στην απεργία και την αναπόφευκτη αντίδραση των εργαζόμενων και του λαού στην καταστροφική, βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου. Η ικανότητα να αναθεωρηθούν κατά αρνητικό τρόπο συλλογικά συμφωνημένα εθνικά συμβόλαια θα δέσει τους εργαζόμενους στο άρμα των αξιών της αγοράς ως απλά εμπορεύματα. Και ακόμα, όταν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις θα είναι δυνατές σε κάποιο εργασιακό χώρο, η συμφωνία εξασφαλίζει το δικαίωμα της υπεράσπισης του κέρδους της εταιρίας σε βάρος των εργαζόμενων.

Οι διμερείς επιτροπές που προβλέπονται στη συμφωνία θα εξυπηρετήσουν – σε στυλ Μαφίας – την ανάπτυξη του όλου συστήματος, το οποίο είναι αρκετά ανώμαλο και ενάντια στα πραγματικά ενδιαφέροντα του εργάτη, παράγοντας τη δηλητηριώδη κάστα των επαγγελματιών της φιλανθρωπίας.

Η ανάδυση μιας εξουσιαστικής πολιτικής που στοχεύει στον επανακαθορισμό των κανόνων των συλλογικών διαπραγματεύσεων βρίσκεται στην CGIL, την τελευταία ελπίδα των εργαζόμενων για αντίσταση στο σχέδιο αυτό.

Η σχιζοφρενική πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος δεν θα είναι τότε αρκετή για να εξασφαλίσει την επιστροφή στο συνεταιρισμό σε συγκεκριμένους χώρους εκ μέρους της συνδικαλιστικής αυτής ομοσπονδίας.

Η απεργία της 13 Φλεβάρη που καλέστηκε από το συνδικάτο μετάλλου της CGIL (FIOM) και το συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων (FP-CGIL) είναι η μόνη ευκαιρία για μια αναζωογόνηση του αγώνα. Η νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί αναγκάζει, επίσης, τον ακόμα σιωπηλό συνδικαλισμό της βάσης να ενωθεί στη μάχη ενωτικά, αφήνοντας τις εσωτερικές διαμάχες στην άκρη.

Γι’ αυτό μπαίνουμε σε μια νέα φάση στην οποία η συμφωνία αυτή θα πρέπει να ανατραπεί, κλάδο με κλάδο, εργασιακό χώρο με εργασιακό χώρο.

Προσπαθούν να εξαλείψουν τον κοινωνικό αγώνα! Αλλά αντίθετα, θα πρέπει να αντικρύσουν περισσότερους αγώνες αρκετούς για να ηττηθούν τα σχέδιά τους να πληρώσουν οι εργάτες για την κρίση τους.


71ο Συμβούλιο Εκπροσώπων
της Federazione dei Comunisti Anarchici
(FdCA – Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

Πέζαρο, 25 Γενάρη 2009.

* Δημοσιεύτηκε στα http://www.anarkismo.net και http://www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 5 Φλεβάρη 2009.