Επανακτώντας τη χαμένη πατρίδα

Για τη νέα στρατιωτικοποίηση στην Ιταλία

Το Μπάρι έχει επιλεγεί ως τοποθεσία δοκιμής των νέων μέτρων ασφαλείας του υπουργού La Russa που τέθηκαν ήδη σε ισχύ στις 4 Αυγούστου, όταν 3.000 στρατιώτες άρχισαν τη δράση σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτή είναι μια de facto στρατιωτικοποίηση της ιταλικής επικράτειας, η οποία άρχισε επίσημα στο Μπάρι, παρουσία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Mantovano και θα τεθεί στη συνέχεια σε εφαρμογή στη Ρώμη, το Τορίνο, το Μιλάνο, τη Νάπολι, την Μπολόνια, τη Βερόνα, την Πάντοβα, το Παλέρμο, την Καλαβρία και την Gorizia.

Η Δεξιά θέλει να επανακτήσει εκ νέου τη χαμένη πατρίδα.

Ο στρατός κινείται αργά προς το Μπάρι.

Το Τάγμα San Marco καταλαμβάνει προσεκτικά θέσεις έξω από τα κέντρα μεταναστών. 310 στρατιώτες σταθμεύουν στην Απουλία (205 στο Μπάρι, οι άλλοι στη Φότζια και το Μπρίντεζι). Στην πρωτεύουσα της Απουλίας, 90 στρατιώτες βρίσκονται ήδη σε υπηρεσία, περιπολώντας στις πλέον τουριστικές περιοχές, αλλά και στη φτωχότερη περιοχή του Μπάρι, τη γειτονιά San Pio, ενώ άλλοι 150 στρατιώτες φυλούν τα δύο κέντρα μεταναστών - το κέντρο υποδοχής για τους αιτούντες άσυλο (CARA) και το κέντρο εξακρίβωσης και απελάσεων (CIE).

Πράγματι, κατά την "επίσκεψή" του στο CARA, ο αντιπρόεδρος Mantovano έπρεπε να προστατεύεται από δύο γραμμές ασφαλείας εξαιτίας μιας διαδήλωσης και των διαμαρτυριών των σχεδόν 900 μεταναστών, που “φιλοξενούνται” επί αρκετούς μήνες σε ένα κτίριο που έχει σχεδιαστεί για 700, ενώ οι αιτήσεις τους για χορήγηση ασύλου είναι υπό επεξεργασία.

Όλα αυτά δεν είναι κάποια βιτρίνα, είτε στην Απουλία είτε στις άλλες περιοχές της χώρας, όπως ισχυρίζεται η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Αντίθετα, γινόμαστε μάρτυρες ενός σχεδίου μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας στους δρόμους, καθώς οι ένοπλες δυνάμεις είναι πλέον επιφορτισμένες με καθήκοντα και λειτουργίες στρατιωτικής αστυνομίας (με βάση φυσικά την εμπειρία τους στο εξωτερικό, από το Κοσσυφοπέδιο έως το Ιράκ και από το Αφγανιστάν έως το Λίβανο), για να προστατεύσει και θέσει υπό έλεγχο χώρους και ζώνες στρατηγικής σημασίας για την ασφάλεια της χώρας.

Οι ισχύοντες κανόνες της λειτουργίας αυτής είναι ανοιχτοί στην όποια διεύρυνση, δεδομένου ότι το επίπεδο συναγερμού μπορεί μόνο να προκληθεί υπό τη μορφή μιας φρενιτώδους εκστρατείας ασφαλείας για την καταστολή ζωωδών ενστίκτων.

Και όλα αυτά στην τιμή ενός “συντηρητικού" συνόλου της τάξης των 31 εκατομμυρίων ευρώ για το χρονικό διάστημα 2008-2009.

Είναι η αρχή ενός φαύλου κύκλου που θα είναι αδύνατον να διασπαστεί ή να ολοκληρωθεί (όπως συνέβη στην περίπτωση των στρατιωτικών επεμβάσεων με τις κωδικές ονομασίες “Σικελικοί Εσπερινοί” και “Επιχειρηση Άνοιξη” στην Απουλία), καθώς δεν έχει σχεδιαστεί ως επείγουσα επιχείρηση, αλλά ως κανονική διοίκηση μιας περιοχής.

Ο κύριος στόχος είναι, φυσικά, η καταπολέμηση των μεταναστών (με τη μετατροπή όλων σε δυνητικά επικίνδυνους εγκληματίες), με την αυταπάτη ότι μπορούν να σταματήσουν τη μετανάστευση μέσω της μετατροπής της παράνομης μετανάστευσης σε έγκλημα καθώς και μακροπρόθεσμων καταπιεστικών μεθόδων. Σε αντιδιαστολή, οι περιπολίες στις τουριστικές περιοχές και σε λαϊκές γειτονιές (όπου αυτό χρειάζεται ειναι κοινωνική και όχι στρατιωτική πολιτική), σε εκκλησίες και κατοικίες διπλωματών (όπως και το Προξενείο των ΗΠΑ στη Νάπολι!), φαίνεται ότι βρίσκεται στο δρόμο.

Με την αυξανόμενη χρήση του στρατού εντός των ορίων της χώρας, η κριτική θεώρηση και η πρακτική του αντιμιλιταρισμού επιβεβαιώνει την πολιτική της αξία. Ο αντιμιλιταρισμός ανέκαθεν θεωρούσε τις ένοπλες δυνάμεις ως μέσο καταπίεσης, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.

Χρειάζεται να συγκροτήσουμε δομές από τα κάτω (τη βάση) για να παρακολουθούν τις δραστηριότητες της στρατιωτικής αστυνομίας, να καταγγέλουν πράξεις καταπίεσης, εκφοβισμού και βίας, και να προωθούν μια κουλτούρα συνύπαρξης που να βασίζεται στην αλληλεγγύη και όχι στην καταστολή.

Σήμερα, το Μπάρι δεν είναι ασφαλέστερο από ό,τι ήταν χθες. Η Ιταλία δεν είναι ασφαλέστερη από ό,τι ήταν ένα μήνα πριν. Σήμερα, υπάρχουν ακόμη νεοφασιστικές ομάδες που δρουν σχεδν ανενποχλητες, ρατσιστές που εξακολουθούν να ορκίζονται στηφυλετική βία, σώματα γυναικών που εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, εργαζόμενοι που εξακολουθούν να πεθαίνουν στη δουλειά. Και το παράλληλο κράτος του διεθνούς εγκλήματος εξακολουθεί να να συνεχίζει ήρεμα τις επιχειρήσεις του.

Federazione dei Comunisti Anarchici
(Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

Μπάρι, 4 Αυγούστου 2008

* Ελληνική μετάφραση “ούτε θεός-ούτε αφέντης”, 16 Αυγούστου 2008.