Ολονυχτία ενάντια στη θανατική ποινή

Torremaggiore, 22-23 Αυγούστου 2008

Την Πέμπτη, 22 Αυγούστου, στο της επαρχίας Foggia της Apulia, τόπο γέννησης του Ferdinando (ή Nicola) Sacco, διοργανώθηκε μια εκδήλωση και ολονυχτία με την ευκαιρία της 81ης επετείου από την εκτέλεσή του στην ηλεκτρική καρέκλα μαζί με τον Μπαρτολομέο Βαντζέττι. Η εκδήλωση ήταν οργανωμένη από τον Σύνδεσμο “Σάκκο και Βαντζέττι” σε συνεργασία με την Διεθνή Αμνηστία, το Nessuno Tocchi Caino και την World Coalition Against The Death Penalty (Παγκόσμια Συσπείρωση Ενάντια στην Ποινή του Θανάτου).

Στις 8.30 το βράδυ, συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του Torremaggiore πάνω από 100 άτομα και διεξήχθη ένα φόρουμ συζήτησης για την ποινή του θανάτου στη σημερινή εποχή με αφορμή την υπόθεση των Σάκκο και Βαντζέττι.

Η όλη εκδήλωση διευθύνθηκε από τον Matteo Marolla και έγινε σειρά ομιλιών από διάφορους, συμπεριλαμβανομένων και της Fernanda Sacco η οποία παρουσίασε σχετικό της βιβλίο, και της Lia Didero εκ μέρους της Federazione dei Comunisti Anarchici.

Υπήρξε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για την ποινή του θανάτου σε διεθνή κλίμακα, τον προηγούμενο και παρόντα ρόλο, την παρουσία και σπουδαιότητα του αναρχισμού καθώς και των Ιταλών αναρχικών μεταναστών στις ΗΠΑ, κάτι που βιντεοσκοπήθηκε και παρουσιάστηκε από την RAInews 24 και τον Corradino Mineo. Έγιναν επίσης σημαντικές αναφορές στην κατάσταση των μεταναστών στην Ιταλία του σήμερα.

Στο τέλος του φόρουμ παρουσιάστηκε μουσικό πρόγραμμα, ενώ διαβάστηκαν και μερικές από τις επιστολές του Σάκκο καθώς και άρθρα του Κάρλο Τρέσκα, ο οποίος την εποχή της σύλληψης και εκτέλεσης των Σάκκο και Βαντζέττι ήταν ο εκδότης της ιταλικής αναρχικής εφημερίδας "Il Μartello" στη Νέα Υόρκη.

Ακολούθησε προβολή της δημοφιλούς ταινίας του Montaldo για την υπόθεση Σάκκο και Βαντζέττι ενώ στο διάλειμα ανάφτηκαν κεριά και ακολούθησε πορεία με αυτά στον τύμβο που είναι αφιερωμένος στον Σάκκο.

Ο Σύνδεσμος “Σάκκο και ΝΒαντζέττι¨ σχηματίστηκε ένα χρόνο πριν. Έχει στόχο να αποφύγει την ηρωοποίηση των δυο Ιταλών αναρχικών αλλά και να διατηρήσει με κάθε τρόπο τη μνήμη τους μέσω πρωτοβουλιών επηρεασμένων από το πνεύμα του αγώνα για ισότητα και ελευθερία, αξίες από τις οποίες είχαν επηρεαστεί και οι Σάκκο και Βαντζέττι.

Εθνική Γραμματεία της
FEDERAZIONE DEI COMUNISTI ANARCHICI
(Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

23 Αυγούστου 2008

• Ελληνική μετάφραση “ούτε θεος-ούτε αφέντης”, 25 Αυγούστου 2008.

Ενάντια στην ποινή του θανάτου

Ολονυχτία διαμαρτυρίας στην Ιταλία

Στις 22-23 Αυγούστου 2008, με την ευκαιρία της 81ης επετείου από τη δολοφονία των Sacco και Vanzetti, η Federazione dei Comunisti Anarchici θα συμμετέχει σε ολονυχτία (vigil) που διοργανώνεται από την Associazione Sacco et Vanzetti σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία, το Nessuno Tocchi Caino και τον Παγκόσμιο Συνασπισμό κατά της ποινής του θανάτου.

Η ολονυχτία αυτή είναι αφιερωμένη στον Sayed Perwiz Kambakhsh, Αφγανό δημοσιογράφο που καταδικάστηκε σε θάνατο για βλασφημία, και θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Papa Giovanni Paolo II στο Torremaggiore (στην Apulia) από 8.30 το βράδυ της 22ας Αυγούστου μέχρι τις 1:00 τα ξημερώματα της 23 Αυγούστου.

Την ημερομηνία αυτή, 81 χρόνια πριν, οι Ferdinando Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti πέθαναν στην ηλεκτρική καρέκλα στο Τσάρλεστον των ΗΠΑ στις 12.19 και 12.26 μετά τα μεσάνυχτα αντίστοιχα, μετά από μια δίκη-παρωδία αποτέλεσμα του ρατσισμού και του κλίματος μίσους και μισαλλοδοξίας στην Αμερική τη δεκαετία του 1920 κατά των μεταναστών εργαζομένων, ιδιαίτερα των αναρχικών.

Όχι μόνο η θλιβερή υπόθεση τουSayed στο Αφγανιστάν, αλλά και όλες οι άλλες θλιβερές ιστορίες της παραβίασης στοιχειωδών δικαιωμάτων στην Κίνα, τη Μιανμάρ, το Ιράν, τις ΗΠΑ, το Ιράκ και τη Σομαλία, η υπόθεση του πολέμου και της πείνας στο Νταρφούρ (του Σουδάν), είναι μάρτυρες της συνεχιζόμενης σπουδαιότητας της διατήρησης στη συλλογική μας της μνήμης και της θυσίας τους.

Σχεδόν 60 χρόνια μετά την υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου 1948, σε μια Ιταλία που διακήρυσσε πάντα το σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα επεισόδια του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας (συμπεριλαμβανομένου του θεσμικού ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας), οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο και των Ρομά, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις φυλακές και τα κέντρα κράτησης μεταναστών, η απλήρωτη εργασία και εκμετάλλευση στα αγροκτήματα, όλα συνηγορούν και μαρτυρούν τη σημασία ακόμα και σήμερα της τύχης των δύο Ιταλών αναρχικών που δολοφονήθηκαν στην Αμερική, για την κραυγή τους για ελευθερία, αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.

19 Αυγούστου 2008

FEDERAZIONE DEI COMUNISTI ANARCHICI
(Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

* Δημοσιεύτηκε στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 21 Αυγούστου 2008.

Αλληλεγγύη στον Dante De Angelis

Που απολύθηκε από τους ιταλικούς FS

Ο σύντροφος Dante De Angelis απολύθηκε από τους ιταλικούς σιδηροδρόμους επειδή κατήγγειλε τις συνθήκες ανασφάλειας για εργαζόμενους και επιβάτες.

Η απόλυση του Dante De Angelis αποτελεί ένδειξη ότι κάθε μορφή συνδικαλιστικής αντίστασης στους ιταλικούς σιδηροδρόμους που δεν ελέγχεται κατευθείαν από τις καθεστωτικές συνδικαλιστικές ομοσπονδίες (FILT, FIT, UILT, SMA, UGL και ORSA) πρέπει να εξαφανιστεί, μαζί με όλους εκείνους που προωθούν αυτή την αντίσταση.

Εάν αυτό φαίνεται παρατραβηγμένο, κοιτάξτε στον Κώδικα Ηθικής (Ethical Code) των ιταλικών σιδηροδρόμων (FS), το προσωπικό των οποίων, σύμφωνα με τον Κώδικα αυτό, απαγορεύεται να κάνει δηλώσεις στον Τύπο και ακόμα να εκφράζει την γνώμη του σε πολίτες και επιβάτες, χρησιμοποιώντας το ίντερνετ, αναρτώντας blogs ή συμμετέχοντας σε λίστες διαλόγου.

Θεωρητικά, κάθε εργαζόμενος στους σιδηροδρόμους ενδέχεται να αντιμετωπίσει πειθαρχικά μέτρα σε βάρος του για την οποιαδήποτε χρήση του ίντερνετ. Μόνο διαπιστευμένοι υπάλληλοι της εταιρίας μπορούν να κάνουν δηλώσεις καθώς και εκπρόσωποι των συνδικάτων, οι οποίοι, φυσικά, το κάνουν αυτό έχοντας ως αβαντάζ την ασφάλεια που τους παρέχει το συνδικάτο τους.

Παίρνοντας ως παράδειγμα τον πρόσφατο πόλεμο του υπουργού Εργασίας Brunetta, εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων (προφανώς, οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους λογαριάζονται και ως ιδιωτικοί και ως δημόσιοι εργαζόμενοι, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες των αφεντικών) οι FS απέλυσαν 8 εργαζόμενους στην Τζένοα με το πρόσχημα ότι παραβίαζαν το ωράριο εργασίας, ενώ η Trenitalia και η Gruppo FS φαίνεται ότι επέστρεψαν στο παλιό τους “σπορ”, απολύοντας εκπροσώπους του συνδικάτου που δεν συμβιβάζονται και μαχητικούς συνδικαλιστές.

Προετοιμαζόμενοι για το επερχόμενο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, πρέπει να ξεφορτωθούν κάθε αντίσταση στη φιλελευθεροποίηση των σιδηροδρόμων και τα καταστροφικά αποτελέσματα που έχουν δημιουργήσει μέχρι τώρα.

Είναι εμφανές ότι διακατέχονται από μεγάλη αγωνία να ξεπουλήσουν ολόκληρη την Ιταλία, την ευρωπαϊκή αυτή χώρα στην οποία το ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών επιτυγχάνεται τόσο συστηματικά και λαίμαργα, ανεξάρτητα απο το ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία.

Για μια ακόμα φορά, ο Dante De Angelis πληρώνει για τη μαχητικότητα, το κουράγιο και το ρόλο του ως τίμιου και συνειδητού εργαζόμενου, ως συνδικαλιστή της βάσης και πολίτη.

Πρέπει να οικοδομήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή αλληλεγγύη στο πρόσωπό του, και στην Ιταλία και στο εξωτερικό, υποστηρίζοντας τη νέα μάχη που δίνει. Υποστηρίζοντάς τον, υποστηρίζουμε μαζί και όλους τους εργαζόμενους στους FS, αλλά και τους χρήστες των σιδηροδρόμων σ’ αυτή την άτυχη χώρα, υποστηρίζουμε ένα δικαίωμα, το δικαίωμα κάποιου στην έκφραση γνώμης, η εκπλήρωση του οποίου βρίσκεται βαθιά πίσω στο 1789 και εξασφαλίζεται και από το ιταλικό Σύνταγμα και από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Οι ελευθεριακοί, οι αναρχικοί και οι αναρχικοί κομμουνιστές παραδοσιακά παρέχουν την όποια αλληλεγγύη τους σε όποιον την έχει ανάγκη. Η FdCA συγκεκριμένα, βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης των εργαζομεένων στους σιδηροδρόμους που υποφέρουν από την καταστολή της εταιρίας σε βάρος τους με την επιβολή διαθεσιμοτήτων και απολύσεις.

Στην περίπτωση αυτή, επίσης, η Ομοσπονδία μας θα αφιερώσει κάθε της ενέργεια και δράση και θα διαθέσει τις δυνάμεις της στην αλληλεγγύη στον Dante.

Ας οικοδομήσουμε μια γερή συμμαχία και μια κοινωνική κινητοποίηση για τον Dante De Angelis!

Εργατική Επιτροπή της

FEDERAZIONE DEI COMUNISTI ANARCHICI

(Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

19 Αυγούστου 2008

*Στην ιστοσελίδα www.fdca.it υπάρχει σελίδα συλλογής υπογραφών.

** Δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση “ούτε θεός-ούτε αφέντης”, 20 Αυγούστου 2008.

Επανακτώντας τη χαμένη πατρίδα

Για τη νέα στρατιωτικοποίηση στην Ιταλία

Το Μπάρι έχει επιλεγεί ως τοποθεσία δοκιμής των νέων μέτρων ασφαλείας του υπουργού La Russa που τέθηκαν ήδη σε ισχύ στις 4 Αυγούστου, όταν 3.000 στρατιώτες άρχισαν τη δράση σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτή είναι μια de facto στρατιωτικοποίηση της ιταλικής επικράτειας, η οποία άρχισε επίσημα στο Μπάρι, παρουσία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Mantovano και θα τεθεί στη συνέχεια σε εφαρμογή στη Ρώμη, το Τορίνο, το Μιλάνο, τη Νάπολι, την Μπολόνια, τη Βερόνα, την Πάντοβα, το Παλέρμο, την Καλαβρία και την Gorizia.

Η Δεξιά θέλει να επανακτήσει εκ νέου τη χαμένη πατρίδα.

Ο στρατός κινείται αργά προς το Μπάρι.

Το Τάγμα San Marco καταλαμβάνει προσεκτικά θέσεις έξω από τα κέντρα μεταναστών. 310 στρατιώτες σταθμεύουν στην Απουλία (205 στο Μπάρι, οι άλλοι στη Φότζια και το Μπρίντεζι). Στην πρωτεύουσα της Απουλίας, 90 στρατιώτες βρίσκονται ήδη σε υπηρεσία, περιπολώντας στις πλέον τουριστικές περιοχές, αλλά και στη φτωχότερη περιοχή του Μπάρι, τη γειτονιά San Pio, ενώ άλλοι 150 στρατιώτες φυλούν τα δύο κέντρα μεταναστών - το κέντρο υποδοχής για τους αιτούντες άσυλο (CARA) και το κέντρο εξακρίβωσης και απελάσεων (CIE).

Πράγματι, κατά την "επίσκεψή" του στο CARA, ο αντιπρόεδρος Mantovano έπρεπε να προστατεύεται από δύο γραμμές ασφαλείας εξαιτίας μιας διαδήλωσης και των διαμαρτυριών των σχεδόν 900 μεταναστών, που “φιλοξενούνται” επί αρκετούς μήνες σε ένα κτίριο που έχει σχεδιαστεί για 700, ενώ οι αιτήσεις τους για χορήγηση ασύλου είναι υπό επεξεργασία.

Όλα αυτά δεν είναι κάποια βιτρίνα, είτε στην Απουλία είτε στις άλλες περιοχές της χώρας, όπως ισχυρίζεται η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Αντίθετα, γινόμαστε μάρτυρες ενός σχεδίου μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας στους δρόμους, καθώς οι ένοπλες δυνάμεις είναι πλέον επιφορτισμένες με καθήκοντα και λειτουργίες στρατιωτικής αστυνομίας (με βάση φυσικά την εμπειρία τους στο εξωτερικό, από το Κοσσυφοπέδιο έως το Ιράκ και από το Αφγανιστάν έως το Λίβανο), για να προστατεύσει και θέσει υπό έλεγχο χώρους και ζώνες στρατηγικής σημασίας για την ασφάλεια της χώρας.

Οι ισχύοντες κανόνες της λειτουργίας αυτής είναι ανοιχτοί στην όποια διεύρυνση, δεδομένου ότι το επίπεδο συναγερμού μπορεί μόνο να προκληθεί υπό τη μορφή μιας φρενιτώδους εκστρατείας ασφαλείας για την καταστολή ζωωδών ενστίκτων.

Και όλα αυτά στην τιμή ενός “συντηρητικού" συνόλου της τάξης των 31 εκατομμυρίων ευρώ για το χρονικό διάστημα 2008-2009.

Είναι η αρχή ενός φαύλου κύκλου που θα είναι αδύνατον να διασπαστεί ή να ολοκληρωθεί (όπως συνέβη στην περίπτωση των στρατιωτικών επεμβάσεων με τις κωδικές ονομασίες “Σικελικοί Εσπερινοί” και “Επιχειρηση Άνοιξη” στην Απουλία), καθώς δεν έχει σχεδιαστεί ως επείγουσα επιχείρηση, αλλά ως κανονική διοίκηση μιας περιοχής.

Ο κύριος στόχος είναι, φυσικά, η καταπολέμηση των μεταναστών (με τη μετατροπή όλων σε δυνητικά επικίνδυνους εγκληματίες), με την αυταπάτη ότι μπορούν να σταματήσουν τη μετανάστευση μέσω της μετατροπής της παράνομης μετανάστευσης σε έγκλημα καθώς και μακροπρόθεσμων καταπιεστικών μεθόδων. Σε αντιδιαστολή, οι περιπολίες στις τουριστικές περιοχές και σε λαϊκές γειτονιές (όπου αυτό χρειάζεται ειναι κοινωνική και όχι στρατιωτική πολιτική), σε εκκλησίες και κατοικίες διπλωματών (όπως και το Προξενείο των ΗΠΑ στη Νάπολι!), φαίνεται ότι βρίσκεται στο δρόμο.

Με την αυξανόμενη χρήση του στρατού εντός των ορίων της χώρας, η κριτική θεώρηση και η πρακτική του αντιμιλιταρισμού επιβεβαιώνει την πολιτική της αξία. Ο αντιμιλιταρισμός ανέκαθεν θεωρούσε τις ένοπλες δυνάμεις ως μέσο καταπίεσης, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.

Χρειάζεται να συγκροτήσουμε δομές από τα κάτω (τη βάση) για να παρακολουθούν τις δραστηριότητες της στρατιωτικής αστυνομίας, να καταγγέλουν πράξεις καταπίεσης, εκφοβισμού και βίας, και να προωθούν μια κουλτούρα συνύπαρξης που να βασίζεται στην αλληλεγγύη και όχι στην καταστολή.

Σήμερα, το Μπάρι δεν είναι ασφαλέστερο από ό,τι ήταν χθες. Η Ιταλία δεν είναι ασφαλέστερη από ό,τι ήταν ένα μήνα πριν. Σήμερα, υπάρχουν ακόμη νεοφασιστικές ομάδες που δρουν σχεδν ανενποχλητες, ρατσιστές που εξακολουθούν να ορκίζονται στηφυλετική βία, σώματα γυναικών που εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, εργαζόμενοι που εξακολουθούν να πεθαίνουν στη δουλειά. Και το παράλληλο κράτος του διεθνούς εγκλήματος εξακολουθεί να να συνεχίζει ήρεμα τις επιχειρήσεις του.

Federazione dei Comunisti Anarchici
(Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

Μπάρι, 4 Αυγούστου 2008

* Ελληνική μετάφραση “ούτε θεός-ούτε αφέντης”, 16 Αυγούστου 2008.

O μεταξένιος δρόμος του 21ου αιώνα

Για τον πόλεμο μεταξύ Γεωργίας-Ρωσίας

Ο Μικάλ Σαακασβίλι και το Εθνικό του Κίνημα ανήλθαν στην εξουσία στη Γεωργία ως αποτέλεσμα της “Ροζ Επανάστασης" του 2004. Σε αυτά τα τελευταία 4 χρόνια, η Γεωργία ενίσχυσε τους δεσμούς της με το ΝΑΤΟ και την Ευρωοπαϊκή Ένωση, αλλά έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα σκληρό εμπάργκο εμπορευμάτων σε βάρος της από τη Ρωσία, η οποία βοηθά ανοιχτά τα αποσχιστικά κινήματα της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, προκειμένου να τεθούν αποτελεσματικά έξω από τον γεωργιανό έλεγχο.

Ο Σαακασβίλι ως πρόεδρος δεν έχει τηρήσει τις υποσχέσεις του. Τουλάχιστον το ένα τρίτο του γεωργιανού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο φτώχειας, η ανεργία βρίσκεται επίσημα στο 16%, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ υψηλότερη, η μηνιαία συνταξιοδότηση είναι 16 ευρώ, ενώ η τρέχουσα εργασιακή νομοθεσία επιτρέπει στους εργοδότες να απολύουν τους εργαζόμενους χωρίς κάποια αιτία. Η λαϊκή δυσαρέσκεια εξερράγη με την ευκαιρία των προεδρικών εκλογών τον περασμένο Ιανουάριο, που προκηρύχθηκαν μετά από τις τεράστιες διαδηλώσεις του Νοέμβρη 2007. Η φτώχεια αυξάνεται με τον ίδιο ρυθμό όπως και η οικονομία. Ο Σαακασβίλι κέρδισε για δεύτερη φορά, αλλά για να το επιτύχει αυτό εξαπέλυσε σκληρή καταστολή ενάντια σε δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στην πρωτεύουσα, Τιφλίδα, που διαμαρτύρονταν ενάντια στην εκλογική νοθεία, τη διαφθορά, τον εξουσιασμό και την οικονομική καταστροφή.

Και λοιπόν; Ο στρατηγικός έλεγχος των γύρω περιοχών από τη Γεωργία αξίζει πολύ περισσότερο από την κατάσταση των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτή. Και ακόμα αυτή η de facto εγγυημένη από τη Ρωσία αυτονομία που υπάρχει στη Νότια Οσετία ανησυχεί αρκετά τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή. Η γεωργιανή είσοδος στο ΝΑΤΟ θα μπορούσε να δικαιολογήσει μια διεθνή στρατιωτική παρουσία στην περιοχή με στόχο την προστασία και τον έλεγχο δυο πολύ σημαντικών και στρατηγικών για την Δύση διαδρόμων: τον περίφημο διάδρομο Μπακού-Τιφλίδας-Cehyan, διάδρομο που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την Κασπία Θάλασσα στη Μεσόγειο και το διάδρομο Μπακού-Τιφλίδας-Erzerum που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την Κασπία Θάλασσα στην Τουρκία, όπου σχεδιάζεται να συνδεθεί με άλλο διάδρομο που θα συνδέει την Τουρκία με την Ελλάδα και την Ιταλία. Αλλά αυτοί οι δύο διάδρομοι (αγωγοί) πετρελαίου και φυσικού αερίου περνούν αρκετά εξοργιστικά νότια της Ρωσίας και πολύ κοντά στην Οσετία. Η Ρωσία (και η Gazprom), ασφαλώς δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια! Όσο θα υπάρχει ένταση στην περιοχή του Καυκάσου, δεν θα υπάρχει χώρος για το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη θα αναγκαστεί να ασχοληθεί με τη Ρωσία, αν θέλει το πετρέλαιο και το αέριο της Κασπίας.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας ανησυχεί για το γεγονός ότι η σύγκρουση θα εξαπλωθεί στην Αμπχαζία..., αλλά στην πραγματικότητα ο φόβος είναι περισσότερο για τα συμφέροντα της ENI (ιταλικής εταιρίας που έχει το 5% των μετοχών στην κοινοπραξία του διαδρόμου Μπακού-Τιφλίδας-Cehyan) και της Edison (που έχει μετοχές μετοχών στην κοινοπραξία του διαδρόμου Μπακού-Τιφλίδας-Erzerum), έχοντας ήδη προτείνει την αποστολή ιταλικού "ειρηνευτικού" σώματος στον Καύκασο με την εντολή της Ευρώπης.

Στον μεταξένιο δρόμο του 21ου αιώνα, η ζωή των 70.000 κατοίκων της Νότιας Οσετίας (η ανεξαρτησία της οποίας δεν έρχεται σε αντίθεση με το Κοσσυφοπέδιο) δεν αξίζει τίποτα, όπως συμβαίνει και με τη ζωή του λαού της Γεωργίας - δύο λαών φαινομενικά διαιρεμένων μέσω υποκεινούμενων εθνικών συγκρουσεων, αλλά στην πραγματικότητα ομήρων της ενδο-ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης για τον έλεγχο των πρώτων υλών και των διαδρόμων.

Δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή του Καυκάσου μέχρι που οι λαοί της περιοχής αποκτήσουν πλήρη αυτονομία και αυτοδιάθεση της τύχης τους και μέχρι να συνεργαστούν σε πνεύμα αλληλεγγύης για την παραγωγή και μεταφορά των πρώτων υλών, ενάντια σε δικτάτορες και τοπικές άρχουσες τάξεις, ενάντια σε όλες τις μορφές εθνικισμού, όλες τις μορφές ιμπεριαλισμού και ενάντια στον καπιταλισμό.

Μόνιμη κατάπαυση του πυρός!

Διεθνής αλληλεγγύη προς όλους τους εργαζομένους στην περιοχή του Καυκάσου!

Federazione dei Comunisti Anarchici
(Ομοσπονδία των Αναρχικών Κομμουνιστών)

12 Αυγούστου 2008

* Ελληνική μετάφραση "ούτε θεός-ούτε αφέντης", 13 Αυγούστου 2008.