Τελική πρόταση της Διάσκεψης των αναρχικών και ελευθεριακών κομμουνιστών της CGIL
Το 79ο Συμβούλιο Εκπροσώπων της FdCA που πραγματοποιήθηκε στο Fano, στις 10 Απριλίου 2011, επιθυμεί να γνωστοποιήσει το κείμενο της τελικής πρότασης που ψηφίστηκε από τη “Διάσκεψη των αναρχικών κομμουνιστών και ελευθεριακών που δραστηριοποιούνται στην CGIL” που διεξήχθη στο Λιβόρνο στις 2 Απριλίου 2011 και όπου αποφασίστηκε η δημιουργία ενός δικτύου αναρχικών και ελευθεριακών κομμουνιστών ακτιβιστών που δρουν στην CGIL, ως έναν τρόπο ενθάρρυνσης της όποιας συζήτησης, της βελτίωσης της δικής μας ανάλυσης και της ανταλλαγής απόψεων και πληροφοριών.
“... Επιζητούμε μεγαλύτερη διορατικότητα, περισσότερη υπευθυνότητα, περισσότερη αποφασιστικότητα, προκειμένου να επιτευχθεί ένας αποτελεσματικός συντονισμός, όταν αυτό απαιτείται, κατά τέτοιο τρόπο ώστε η δράση μας να μην αναβάλλεται συνεχώς όταν αυτό είναι δυνατόν, προκειμένου να μην αποκλείονται πάντα οι γενικές απεργίες όταν το απαιτεί η βάση. Με μια λέξη, αυτό που επιδιώκουμε είναι μια μεγαλύτερη πίστη στις δυνατότητες της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης". (Δήλωση της Αναρχικής Τάσης Για Συνδικαλιστική Άμυνα, 4ο Συνέδριο CGIL, 1956)
Τελική πρόταση
Μετά από προσεκτική ανάλυση της τρέχουσας οικονομικής και πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία, της σοβαρής κρίσης υπερπαραγωγής που διέρχεται ο καπιταλιστικός κόσμος, των σοβαρών επιπτώσεών της στον κοινωνικό τομέα, με την εκπληκτική αύξηση της ανεργίας και της ευκαιριακής απασχόλησης, τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των λιγότερο εύπορων τάξεων, μαζί με την επίθεση στις συνθήκες διαβίωσής τους, και ακόμη οι συνήθεις πόλεμοι στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού μεταξύ των παλαιών και των νέων εξουσιών, ανταγωνισμού που επιδεινώθηκε από την αύξηση των τρόπων μετανάστευσης του εργατικού δυναμικού και, σήμερα, με τη δραματική εξέλιξη των συγκρούσεων στις περιοχές της Βόρειας Αφρικής για την κατάκτηση νέων εδαφών που προορίζονται για οικονομική εκμετάλλευση, οι αναρχικοί κομμουνιστές και οι ελευθεριακοί κομμουνιστές που δραστηριοποιούνται στο εσωτερικό της CGIL έχουν αποφασίσει να κατευθύνουν τις προσπάθειές τους προς τη δημιουργία του δικού τους τακτικού συνδικαλιστικού συντονισμού σε εθνικό επίπεδο.
Η απόφαση αυτή απορρέει από τη συνειδητοποίηση ότι στην Ιταλία η σημερινή CGIL διατηρεί σχεδόν ανέπαφη την οργανωτική δύναμή της, ακόμη και με τις όλως προφανείς αντιφάσεις που υπάρχουν, και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο αξιόλογα σημεία επαφής και αλληλεπίδρασης με την εργατική τάξη.
Εμείς οι αναρχικοί / ελευθεριακοί κομμουνιστές ακτιβιστές της CGIL έχουμε επίγνωση των δυσκολιών που συναντά η ίδια η CGIL στην καθημερινή δράση της, αλλά είμαστε εξίσου ενήμεροι του ότι εξακολουθεί να έχει την ικανότητα να είναι ένα χρήσιμο μέσο για την υπεράσπιση των εργαζομένων, αλλά μόνον εάν αποφεύγει κάθε προσπάθεια συνεργασίας με τους κοινωνικούς εταίρους, ακόμη και εκείνους που υποτίθεται ότι μιλούν στο όνομα της “εθνικής σωτηρίας και ευθύνης".
Ένας ακόμη πιο επείγων στόχος είναι η δημιουργία ενός στέρεου ρεύματος της αντιπολίτευσης της ταξικής πάλης στο εσωτερικό της CGIL, κυρίως λόγω της ύπαρξης ενός μετριοπαθούς πόλου που μοιάζει με το Δημοκρατικό Κόμμα (PD - Partito Democratico) και ο οποίος επιδιώκει να δημιουργήσει ένα αγεφύρωτο ρήγμα εντός της CGIL, προκειμένου να εξαλειφθεί οριστικά κάθε εσωτερική αντιπολίτευση, να απομονωθεί κάθε μαχητικός χαρακτήρας ορισμένων συστατικών μερών της (FIOM), ευνοώντας την συντεχνιακή τάση που ξεκίνησε από την CISL και την UIL, προκειμένου να εξασφαλίσει για τον εαυτό της την ευκαιρία να δράσει ως ιμάντας μεταφοράς πολιτικής, επίσης υπό το πρίσμα γενικότερων πολιτικών αλλαγών.
Η συμβολή των αναρχικών / ελευθεριακών κομμουνιστών που δραστηριοποιούνται εντός της CGIL θα επικεντρωθεί, συνεπώς, στην παρούσα φάση, στο ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στο περιεχόμενο των αποφάσεων του συνδικάτου που πρέπει να παρθούν παρά στην οργανωτική αναδιάταξη των ηγετικών ομάδων, με την επίγνωση ότι μια συνδικαλιστική οργάνωση που περιβάλλεται από όλες τις πλευρές της κρίσης θα μπορούσε να γίνει ο τόπος εκείνος στον οποίο τα διάφορα πολιτικά στοιχεία θα έρχονται σε σύγκρουση, και ότι η αντιπολίτευση της ταξικής πάλης θα πρέπει να αρχίσει με βάση την αδιάλλακτη υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, εάν η οργάνωση αυτή πρόκειται να διαδραματίσει κάποιο θετικό ρόλο.
Για το δικό τους συντονισμό, οι αναρχικοί / ελευθεριακοί σύντροφοι εντός της CGIL, δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν πολιτικές ομάδες ή νέους προγραμματικούς τομείς προκειμένου να απαιτήσουν ηγετικές θέσεις, αλλά για να τις προσπάθειές τους στη συνδικαλιστική και πολιτική δράση με στόχο την ανασυγκρότηση της αντιπολίτευσης της ταξικής πάλης εντός της CGIL. Αυτό δηλαδή που χρειάζεται σήμερα, εάνν θέλουμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων και τις κατώτερες τάξεις.
* Δεσμευόμαστε για τη δημιουργία ενός σταθερού συντονισμού, προκειμένου να διαχειριστούμε πληρέστερα τα θέματα που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια αυτής της διάσκεψης.
* Οι σύντροφοι από το Λιβόρνο αποφάσισαν να αναθέσουν το έργο της δημοσιοποίησης των ντοκουμέντων αυτής της Διάσκεψης σε ένα ηλεκτρονικό ενημερωτικό δελτίο που πρέπει να ονομάζεται "Difesa Sindacale» (Συνδικαλιστική Άμυνα). Για τη δημιουργία αυτού του ενημερωτικού δελτίου, θα καλεστούν τακτικές συνεδριάσεις, εφόσον είναι αναγκαίο, και θα δημοσιευθεί και διανεμηθεί κάθε γραπτή συμβολή που μπορεί να προκύψει είτε από οποιαδήποτε άλλη επιτροπή, η οποία μπορεί να δημιουργηθεί, είτε από μεμονωμένους συντρόφους.
Δεσμευόμαστε για τη στήριξη και συμβολή μας στην επιτυχή έκβαση της Γενικής Απεργίας που θα πραγματοποιηθεί στις 6 Μαΐου 2011, που καλέστηκε από την CGIL, επεκτείνοντάς την σε μια πλήρη, ολοήμερη απεργία, επιδιώκοντας την προώθηση της συμμετοχής σ’ αυτήν ευρύτερων τομέων, εκτός από τους συνήθεις επαγγελματίες (π.χ. μετανάστες, φοιτητές, ανέργους). Μέσα από αυτό ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να θέσουμε τη βάση για την ανοικοδόμηση ενός τεράστιου μετώπου πάλης και αλληλεγγύης που μπορεί να ανατρέψει τις εξουσιαστικές σχέσεις που υφίστανται σήμερα.
Δηλώνουμε τη διεθνιστική θέση μας ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις όπως αυτή που λαμβάνει σήμερα χώρα στη Λιβύη, μοναδικός στόχος της οποίας είναι να επαναπροσδιοριστεί η καπιταλιστική ισορροπία μεταξύ των εθνών και η οποία δεν έχει καμία σχέση με τα δίκαια αιτήματα για περισσότερη δημοκρατία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από την πλευρά των εκμεταλλευόμενων μαζών που έχουμε δει στις διάφορες κινητοποιήσεις στη Βόρεια Αφρική.
Αναρχικοί και ελευθεριακοί κομμουνιστές σύντροφοι που δραστηριοποιούνται στην CGIL
Λιβόρνο, 2 Απρίλη 2011
* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 18 Απρίλη 2011.
