Αντισταθείτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Αντισταθείτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η “σωτηρία” της Ελλάδας έχει επιτρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) να επιταχύνει τη συγκεντροποίηση της εξουσίας στα χέρια των ευρωπαϊκών πολιτικών και χρηματοπιστωτικών θεσμών, προκειμένου να επιστραφεί στις επιχειρήσεις της ηπείρου η ανταγωνιστικότητα που χρειάζονται έτσι ώστε να μην πέσουν θύματα του παγκόσμιου πολέμου για την πρόσβαση και τον έλεγχο των αγορών του κόσμου. Αυτό αποδεικνύεται από τη δημιουργία ενός σώματος-«υπερ-ελεγκτή» της Ε.Ε., (1) στα καθήκοντα του οποίου θα περιλαμβάνεται ο εκτελεστικός έλεγχος και η κατεύθυνση των λογαριασμών και των προϋπολογισμών των διαφόρων Κρατών-μελών.

Η μείωση του κόστους εργασίας, η ελάττωση των δημοσίων δαπανών και η υποταγή της έρευνας στα συμφέροντα του οικονομικού ανταγωνισμού, αυτά είναι τα τρία πράγματα που πρέπει να γίνουν. Χωρίς επιχειρήματα, χωρίς επιλογές ή αυτονομία των εθνικών κρατών, εκτός από την ξεκάθαρη εντολή για την καταστροφή του κράτους πρόνοιας, οπουδήποτε αυτό υφίσταται, ή σταματώντας τυχόν ανάπτυξή του όπου δεν υπάρχει.

Προσπαθούν να εξέλθουν από την κρίση, κάνοντας τα ίδια πράγματα που την προκάλεσε ευθύς εξαρχής, συνεχίζοντας να κάνουν αυτό που κάνει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα εδώ και πέντε χρόνια τώρα: νομισματική ακαμψία, αύξηση της παραγωγικότητας και συγκράτηση των μισθών.

Επειδή η τρέχουσα εργατική νομοθεσία παρέχει πάρα πολλές εγγυήσεις για τους εργαζομένους, πρέπει έτσι απλά να αλλάξει. Επιλέγοντας τι να κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας, το πότε θα εργαζόμαστε, πότε θα ξεκουραζόμαστε και πότε θα αποσυρόμαστε, είναι πράγματα που είναι ήδη έξω από το δικό μας έλεγχο. Ο ρυθμός της ζωής μας ολοένα και περισσότερο υπαγορεύεται από τον καπιταλισμό, ο οποίος μας λέει πότε και τι θα παράγουμε, πού και πώς θα αξιοποιηθούν αυτά που παράγουμε, απορροφώντας σιγά-σιγά όλο το χρόνο μας, είτε προετοιμαζόμενοι για την εργασία μας είτε αναζητώντας εργασία είτε για να διατηρήσουμε τη θέση εργασίας μας.

Περιμένουν εκατομμύρια εργαζομένων από την τάξη των μισθωτών σκλάβων και των εκμεταλλευόμενων να μεταμορφωθούν σε εκατομμύρια περιπλανώμενους, τυχαίους πωλητές της εργατικής τους δύναμης, χειρωνακτικής ή πνευματικής, στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα, ανθρώπους που κερδίζουν “κάτι” περιοδικά, έχοντας κάποια δικαιώματα, αλλά πάντα όλο και περισσότερο "συμμορφούμενους" στο δικαίωμα των υποχρεωτικών ελευθεριών τους.

Δεν πρέπει να υπάρχουν περισσότερες ταξεις. Δεν πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι λόγοι για να αγωνίζονται ή να συνδικαλίζονται. Κάθε αυτονομία πρέπει να καταστραφεί, κάθε αντίσταση να ποινικοποιηθεί, όλες οι κοινωνικές αναταραχές να χαλιναγωγηθούν, μαζί με τις απεργίες.

Σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα υπάρχουν οικονομολόγοι, νομοθέτες και συνδικαλιστές απασχολημένοι με αυτή την κοινωνική και πολιτιστική καταστροφή.

Και ακόμα αυτή η οικονομική τρομοκρατία που προέρχεται από τις Βρυξέλλες και εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη, μετριάζεται επιδέξια με τακτικές εκθέσεις περί… καλών ειδήσεων στο μέτωπο της κρίσης. Η Γερμανία σπάζοντας το φράγμα της ανάπτυξης του 3%, το μόνο που κάνει είναι να κατηγορεί όλο και περισσότερο τους… αλήτες εργαζόμενους στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία. Πόσο συχνά ακούμε ότι το δημόσιο έλλειμμα της Γερμανίας είναι διπλάσιο από αυτό της Ιταλίας και ότι "αυξάνεται" εξάγοντάς το στην... Ευρώπη!

Η διαίρεση των εργαζομένων μπορεί να είναι ένα παλιό κόλπο του κεφαλαίου, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί, σε σημείο που μας κάνει να πιστεύουμε ότι όλες αυτές οι εξαιρέσεις από τις εθνικές συμβάσεις εργασίας είναι πραγματικά κάτι καλό και ότι δεν είναι μια ακόμα αιματηρή απάτη! Όπως και στην περίπτωση της Ιταλίας, στην FIAT, τα συνδικάτα CISL και UIL υπό τον Sergio Marchionne, που ολοένα μετατρέπονται από συνδικάτα διαπραγματεύσεων σε συνδικάτα της αγοράς, εργάζονται υπερ-δραστήρια για την υπεράσπιση μιας και μόνο εταιρείας ή ενός τομέα αγοράς σε εθνικό επίπεδο.

Θα χρησιμοποιηθεί η οικονομική τρομοκρατία της Ε.Ε. για πείσει τους Ευρωπαίους και τους μετανάστες εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, ότι είναι προς το συμφέρον τους να κάνουν μία εξαίρεση μετά την άλλη στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μέχρι το σημείο που κάτι τέτοιο θα ξεγραφτεί από το Σύνταγμα της εκάστοτε χώρας, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουμε ό,τι έχουμε κερδίσει σ’ αυτή την ήπειρο από την εποχή της Α’ Διεθνούς το 1864, διαμέσου μακρόχρονων και σκληρών αγώνων ενάντια σε φιλελεύθερα, φασιστικά, σοσιαλδημοκρατικά και νεοφιλελεύθερα αφεντικά;

Δεν νομίζουμε.

Η απάντηση υπάρχει στους αγώνες και την αντίσταση στα μέτρα της κυβέρνησης στην Ελλάδα και τη Γαλλία, την Ιρλανδία και την Πολωνία, την Ισπανία και την Ιταλία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, αγώνες που αποδεικνύουν ότι η ευρωπαϊκή εργατική τάξη δεν είναι ήρεμη, ανάπηρη ή πρόθυμη να επιτρέψει στον εαυτό της να οδηγηθεί και πάλι στη σκλαβιά.

Μια νέα ταξική ενότητα μπορεί να οικοδομηθεί. Αλλά θα πρέπει να προβλέψουμε και να αποφύγουμε τις κάθε λογής ορέξεις που τρέφονται με τις ατομικές εξαιρέσεις από τις συλλογικές συμβάσεις, να αντιταχθούμε σ’ αυτές τις ειδικές περιπτώσεις, να αντιταχθούμε στη ρατσιστική αντίδραση και τις διασπάσεις από εκείνους που θέλουν να θυσιαστούν οι μετανάστες εργαζόμενοι, στις επιταγές του πλούτου σε τοπικό επίπεδο, προσελκύοντας επενδύσεις σε μια συγκεκριμένη περιοχή, ακόμη και αν θα ήταν μη παραγωγική καθώς και πηγή ρύπανσης σε μακροπρόθεσμη βάση (το σύνδρομο YIMBY).

Αυτό που χρειάζεται είναι μια τεράστια προσπάθεια από την πλευρά της πολιτικής της ταξικής πάλης, έτσι ώστε οι μαζικές οργανώσεις του επαναστατικού συνδικαλισμού, οι πολιτικές οργανώσεις του αναρχικού κινήματος της ταξικής πάλης, η επαναστατική, αντιεξουσιαστική και ελευθεριακή αριστερά, να μπορέσουν να συνεργαστούν προωθώντας, υποστηρίζοντας και τροφοδοτώντας την κοινωνική και οικονομική αντίσταση στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές, με υλική και πολιτιστική αντίσταση στην καπιταλιστική επίθεση στα δικαιώματά μας, τις εργασίες μας, το περιβάλλον μας, τη ζωή μας ως γυναίκες και άνδρες που ζουν και εργάζονται στην Ευρώπη.

Και αυτό είναι κάτι για το οποίο οι αναρχικοί κομμουνιστές στην Ιταλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη εργάζονται, με τη στήριξη και τη συμμετοχή στους αγώνες, τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν σε όλη την Ευρώπη αυτό το φθινόπωρο.

- Ενάντια στις περικοπές των κοινωνικών, εργατικών και περιβαλλοντικών μας δικαιωμάτων!

- Ενάντια στην πολιτική της μείωσης του δημοσίου ελλείμματος!

- Για την αναδιανομή και αυτοδιαχείριση του κοινωνικού και οικονομικού πλούτου!

- Για την ελευθερία, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη!


Συμβούλιο Εκπροσώπων της FdCA
(Federazione dei Comunisti Anarchici - Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

Fano, 19 Σεπτέμβρη 2010

* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 29 Σεπτέμβρη 2010


Σημειώσεις:

1. Γνωστό ως το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο», διαδικασία που θα αρχίσει τον Ιανουάριο του 2011. Για παραπάνω πληροφορίες δείτε: http://www.neurope.eu/articles/Strict-economic-rules/10...6.php και http://ec.europa.eu/economy_finance/articles/euro/docum...2-com% 282010 % 29250_final.pdf

http://www.fdca.it