Για τη Σύνοδο των G8 στη Συρακούσα
Ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντός μας.
Ταξική πάλη και λαϊκή αυτοδιεύθυνση
Θα καταφέρουν άραγε οι… ήρωές μας, οι… σπουδαίοι άνδρες που μαζεύτηκαν στη Σύνοδο των G8, να συμφιλιώσουν το κέρδος με την προστασία του περιβάλλοντος;
Από την εποχή της πρώτης βιομηχανικής επαναάστασης έχουν επέλθει χιλιάδες περιβαλλοντικές καταστροφές που οφείλονται κυρίως στη δίψα για κέρδος.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αυξημένη ευαισθησία των πολιτών των Δυτικών χωρών για τα περιβαλλοντικά θέματα που έχει αναγκάσει τις βιομηχανίες να δώσουν περισσότερη προσοχή στα οικολογικά ζητήματα. Πράγματι, μέσω του κύκλου μόλυνση/μη μόλυνση το Κεφάλαιο έχει καταφέρει να βρει νέους τρόπους να δημιουργεί κέρδος σε βάρος του καθένα. Νέες οικολογικές επιχειρήσεις έχουν ήδη δημιουργηθεί προκειμένου να καθαριστούν συγκεκριμένες περιοχές που έχουν μολύνει άλλες επιχειρήσεις και οι νέες αυτές επιχειρήσεις δημιουργημένες από το ΑΕΠ διαφόρων χωρών, αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Τόσο πολύ ώστε, στην πραγματικότητα, είναι τώρα υποχρεωτικό να μολύνεις τοσο όσο δεν θα κινδυνεύσεις να χάσεις ένα συγκεκριμένο κομμάτι της πίτας. Είναι κάτι σαν μια αναπαραγωγή μικρής κλίμακας του μεγάλου καπιταλιστικού τσίρκου – οικοδόμησε και κατέστρεψε, μόλυνε και καθάριζε.
Αυτή είναι η κατάσταση στην πλούσια Δύση, όπου υπάρχουν συλλογικές πηγές να διοχετευθεί αυτός ο τρόπος. Αλλά στο παγκόσμιο Νότο, όπου οι προλεταριακές μάζες ξεζουμίζονται άγρια από τις πολυεθνικές και όπου ο πρώτος κανόνας της καθημερινής ζωής αυτών των αθλίων του κόσμου είναι να μη πεθάνεις από την πείνα. Το Κεφάλαιο μόνο μολύνει. Δεν υπάρχουν χρήματα να ικανοποιηθεί αυτός ο κύκλος κι έτσι ολόκληρες χώρες και περιφέρειες έχουν την… τύχη να μεταβάλλονται σε ανοιχτές χωματερές με τις διάφορες μαφίες να είναι ελεύθερες να αποτελειώνουν τον πληθυσμό, επιτρέποντας στο κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις να περικόπτουν τις περιβαλλοντικές τους δαπάνες αφήνοντας τους κατοίκους να το πληρώσουν αυτό με την υγεία τους. Όπως ακριβώς κάνουν και με τις δαπάνες για τη βελτίωση και εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας στους χώρους εργασίας.
Πόσο υποκριτικό είναι το να μας εξαναγκάζουν να διαλέξουμε μεταξύ εργασίας και υγείας, ανάμεσα σε εργασία και ασφάλεια, όταν η μόνη επιλογή είναι εργασία ή θάνατος…
Πόσο πολύς λόγος έγινε εκεί στη Συρακούσα για το περίφημο “μετά-Κιότο” σενάριο, όταν οι περισσότερες χώρες που έχουν υπογράψει τη Συμφωνία έχουν αυξήσει παρά ελαττώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα;
Πόσα λόγια κενά περιεχομένου δεν έχουν ειπωθεί για τις τεχνολογίες χαμηλού διοξειδίου, σε ένα σύστημα όπου οι πόλεμοι και μόνο παράγουν πιο πολύ διοξείδιο του άνθρακα απ’ ό,τι όλα τα οχήματα αρκετών χωρών μαζί;
Πώς μπορούν να μιλάνε για βιοποικιλότητα όταν δεν είναι ικανοί να μιλήσουν έστω για την διάσωση εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν στα όρια της κοινωνίας; Όταν εξακολουθούν να σκέφτονται για τους θανάτους από πείνα εκατομμυρίων παιδιών ως φυσιολογική αλλά απαραίτητη και δευτερεύουσα ανωμαλία του συστήματος; Ένα παραμορφωμένο χαμόγελο έρχεται στα χείλη όταν κάποιος βλέπει ότι η τελευταια μέρα της Συνόδου αφιερώθηκε στο ζήτημα της παιδικής υγείας και του περιβάλλοντος…
Για μια ακόμη φορά, μόνο λόγια, ώστε να φανούν καλοί σε όλους. Αλλά γνωρίζουν ότι κανείς δεν μπορέι να τους εξαναγκάσει να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.
Πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας πίσω, στα χέρια μας, εμείς οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι ολόκληρου του κόσμου.
Federazione dei Comunisti Anarchici (FdCA)
23 Απρίλη 2009
* Η FdCA συμμετέχει στην κινητοποίηση ενάντια στους G8 που γίνεται στις Συρακούσα στις 23 Απρίλη.
http://www.fdca.it/fdcaen
http://fdca-ellinika.blogspot.com
# Δημοσιεύτηκε στο http://www.anarkismo.net Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 23 Απρίλη 2009.
Ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντός μας.
Ταξική πάλη και λαϊκή αυτοδιεύθυνση
Θα καταφέρουν άραγε οι… ήρωές μας, οι… σπουδαίοι άνδρες που μαζεύτηκαν στη Σύνοδο των G8, να συμφιλιώσουν το κέρδος με την προστασία του περιβάλλοντος;
Από την εποχή της πρώτης βιομηχανικής επαναάστασης έχουν επέλθει χιλιάδες περιβαλλοντικές καταστροφές που οφείλονται κυρίως στη δίψα για κέρδος.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αυξημένη ευαισθησία των πολιτών των Δυτικών χωρών για τα περιβαλλοντικά θέματα που έχει αναγκάσει τις βιομηχανίες να δώσουν περισσότερη προσοχή στα οικολογικά ζητήματα. Πράγματι, μέσω του κύκλου μόλυνση/μη μόλυνση το Κεφάλαιο έχει καταφέρει να βρει νέους τρόπους να δημιουργεί κέρδος σε βάρος του καθένα. Νέες οικολογικές επιχειρήσεις έχουν ήδη δημιουργηθεί προκειμένου να καθαριστούν συγκεκριμένες περιοχές που έχουν μολύνει άλλες επιχειρήσεις και οι νέες αυτές επιχειρήσεις δημιουργημένες από το ΑΕΠ διαφόρων χωρών, αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Τόσο πολύ ώστε, στην πραγματικότητα, είναι τώρα υποχρεωτικό να μολύνεις τοσο όσο δεν θα κινδυνεύσεις να χάσεις ένα συγκεκριμένο κομμάτι της πίτας. Είναι κάτι σαν μια αναπαραγωγή μικρής κλίμακας του μεγάλου καπιταλιστικού τσίρκου – οικοδόμησε και κατέστρεψε, μόλυνε και καθάριζε.
Αυτή είναι η κατάσταση στην πλούσια Δύση, όπου υπάρχουν συλλογικές πηγές να διοχετευθεί αυτός ο τρόπος. Αλλά στο παγκόσμιο Νότο, όπου οι προλεταριακές μάζες ξεζουμίζονται άγρια από τις πολυεθνικές και όπου ο πρώτος κανόνας της καθημερινής ζωής αυτών των αθλίων του κόσμου είναι να μη πεθάνεις από την πείνα. Το Κεφάλαιο μόνο μολύνει. Δεν υπάρχουν χρήματα να ικανοποιηθεί αυτός ο κύκλος κι έτσι ολόκληρες χώρες και περιφέρειες έχουν την… τύχη να μεταβάλλονται σε ανοιχτές χωματερές με τις διάφορες μαφίες να είναι ελεύθερες να αποτελειώνουν τον πληθυσμό, επιτρέποντας στο κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις να περικόπτουν τις περιβαλλοντικές τους δαπάνες αφήνοντας τους κατοίκους να το πληρώσουν αυτό με την υγεία τους. Όπως ακριβώς κάνουν και με τις δαπάνες για τη βελτίωση και εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας στους χώρους εργασίας.
Πόσο υποκριτικό είναι το να μας εξαναγκάζουν να διαλέξουμε μεταξύ εργασίας και υγείας, ανάμεσα σε εργασία και ασφάλεια, όταν η μόνη επιλογή είναι εργασία ή θάνατος…
Πόσο πολύς λόγος έγινε εκεί στη Συρακούσα για το περίφημο “μετά-Κιότο” σενάριο, όταν οι περισσότερες χώρες που έχουν υπογράψει τη Συμφωνία έχουν αυξήσει παρά ελαττώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα;
Πόσα λόγια κενά περιεχομένου δεν έχουν ειπωθεί για τις τεχνολογίες χαμηλού διοξειδίου, σε ένα σύστημα όπου οι πόλεμοι και μόνο παράγουν πιο πολύ διοξείδιο του άνθρακα απ’ ό,τι όλα τα οχήματα αρκετών χωρών μαζί;
Πώς μπορούν να μιλάνε για βιοποικιλότητα όταν δεν είναι ικανοί να μιλήσουν έστω για την διάσωση εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν στα όρια της κοινωνίας; Όταν εξακολουθούν να σκέφτονται για τους θανάτους από πείνα εκατομμυρίων παιδιών ως φυσιολογική αλλά απαραίτητη και δευτερεύουσα ανωμαλία του συστήματος; Ένα παραμορφωμένο χαμόγελο έρχεται στα χείλη όταν κάποιος βλέπει ότι η τελευταια μέρα της Συνόδου αφιερώθηκε στο ζήτημα της παιδικής υγείας και του περιβάλλοντος…
Για μια ακόμη φορά, μόνο λόγια, ώστε να φανούν καλοί σε όλους. Αλλά γνωρίζουν ότι κανείς δεν μπορέι να τους εξαναγκάσει να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.
Πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας πίσω, στα χέρια μας, εμείς οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι ολόκληρου του κόσμου.
Federazione dei Comunisti Anarchici (FdCA)
23 Απρίλη 2009
* Η FdCA συμμετέχει στην κινητοποίηση ενάντια στους G8 που γίνεται στις Συρακούσα στις 23 Απρίλη.
http://www.fdca.it/fdcaen
http://fdca-ellinika.blogspot.com
# Δημοσιεύτηκε στο http://www.anarkismo.net Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 23 Απρίλη 2009.
